En toen was het alweer bijna juli! In tegenstelling tot de vorige keer heb ik nu niet gewacht met Een Nieuw Verhaal omdat ik niks te melden had, maar omdat ik geen tijd had. Tot een week of drie geleden dacht ik dat ik een fulltime baan had. FOUT, juf Janneke! Net als in de gemiddelde bus in Azië kan er altijd nog meer bij. LUISTERT:

Juni begon normaal. Sasha was terug van vakantie dus we konden weer onbesnut shoppen in de underground market (o.a. een roze met zwarte bril gekocht die ik welgeteld 1 keer droeg. Ik kreeg er namelijk roze oren van). Verder van de cheesecake shop onze favoriete hang-out gemaakt in de pauze, nu het kwik nog steeds stijgt willen we echt niet meer buiten komen tussen de middag. Alles was dus normaal!

Tot het noodlot toesloeg. Sasha kwam maandag niet op school en belde me 's avonds op: ze was naar het ziekenhuis geweest omdat ze zich niet goed voelde en volgens de Chinese dokters was ze op sterven na dood. Sasha had dus per direct een ticket naar huis (= Canada) geboekt om zich daar eens even goed binnenstebuiten te laten keren. Ze zou de volgende dag vertrekken... Boehoehoeee!!! M'n maatje ziek en afgevoerd!!!

Uiteraard moesten haar klassen opgevangen worden. Gelukkig is daar joker Janneke, van alle markten thuis en multi inzetbaar. Aangezien ik die klassen al een tijdje had opgevangen tijdens Sasha's vakantie, was ik de Sjaak... Uiteindelijk toch maar akkoord gegaan, onder voorwaarde dat er nog een dikke schep op m'n salaris werd gedaan. Dat was een deal, dus mijn huidige schema bestaat uit 5 klassen lesgeven ipv de 2 waar ik oorspronkelijk voor aangenomen was. Ook heb ik Sasha's donderdagavond klas overgenomen.

Deze overvolle agenda resteert er in dat ik tijdens mijn lunchpauze knock out ga en ruim 2,5 uur slaap. Heb de cheesecake shop al even niet meer van binnen gezien. Maar het einde is in zicht! Nog een week of 5 en dan is het gedaan en heb ik VAKANTIE IN NEDERLAND!

Ik geef nu dagelijks les in de klas van Volcano, mijn 'mannelijke' Chinese collega. Hij zou erg goed Engels moeten kunnen omdat hij daarin afgestudeerd is, maar dat blijkt elke dag weer een tegenvaller. Als ik bij een spelletje aan de kinderen vraag hun ogen dicht te doen, kan ik altijd op Volcano's hulp rekenen: 'Close your hands everyone!' Mijn correctie (Volcano, het is EYES, niet HANDS) blijkt de zaak alleen nog maar erger te maken: 'Everyone, close your ass!'.

Sasha blijkt overigens kerngezond te zijn... Lang leve de Chinese dokter! Hopelijk komt ze voor het einde van het schooljaar terug zodat we er met een goede knal een einde aan kunnen maken. Ook collega Boris, de Macedoniër, gaat me verlaten. School weet nog van niks, maar hij vertrouwde me van de week toe, onder het genot van een gin-tonic in de Irish Pub, dat hij ging trouwen dus binnen 2 weken naar huis zou vliegen. Wel ja. Laat mij maar allemaal in de steek!

Twee weken geleden kreeg ik bezoek van mijn oom en tante. Ooo en dat was zo leuk (en niet alleen omdat ze een koffer vol met chocolade, pastasaus en tomatensoep hadden meegenomen). Ik liet ze alle highlights van Zhuhai zien (inclusief de cheesecake shop en de undergroundmarket), we gingen tea-tasten (en proefden de lekkerste en duurste Jasmijnthee die ik ooit gehad heb) en uiteraard gingen ze mee naar school om mij in actie te zien. De kinderen en juffen vonden het allemaal even geweldig en vonden deze bezoekers (en de meegebrachte spekken) erg interessant. Na 2,5 dag vertrokken ze weer, en kon ik me klaar gaan maken voor mijn weekendje weg.

Ik had namelijk behoefte aan een verzetje en was uitgenodigd in Chengdu. Door 3 kerels (eentje Iers, eentje Canadees en eentje Amerikaans)... Jajaja, nu klinkt dat allemaal veel spannender dan het was. Ik had deze mannen leren kennen in Yangshuo en contact gehouden, en nu ging er eentje verhuizen van Wuhan naar Chengdu en moest dat uiteraard gevierd worden! Zo gezegd zo gedaan, ik nam het vliegtuig op vrijdag (wat nog bijna niet doorging door overstromingen), en kwam tegen de avond aan in Chengdu. Ooo en daar was het toch zo leuk! Mijn nieuwe roze koffer en ik zagen het meteen helemaal zitten. We logeerden in Andrews appartement met z'n allen en het fijne was dat die ook de toruguide uit zou gaan hangen. Kijk, daar hou ik van!

Op vrijdagavond deden we het nog even rustig aan en verkenden we Chengdu-centrum te voet. We aten hot-pot (de pittige lokale delicatesse) en namen 's avonds nog een drankje in barstreet. Zaterdagochtend moesten we voor dag en dauw op om met de buspanda's te gaan bekijken, wat een uur buiten het centrum lag. Ik had me hier niet al teveel van voorgesteld, dacht dat de Chinezen dit vast weer in één of ander toeristisch circus hadden veranderd inclusief panda's die op de maat van Lady Gaga een limbo act weggaven, maar dat bleek allemaal reuze mee te vallen! Het reservaat was ruim opgezet en de panda's zagen er gezond uit. Na een halve dag rondlopen hadden we alles wel gezien en namen we de bus weer terug.

's Middags stond er een Chinese opera op het programma, en Andy had zelfs een variant gevonden waarbij we gratis naar binnen mochten. Nu bleek al na een half uur waarom het gratis was... Chinese zang heeft mij nooit echt goed in de oren geklonken, en daar bleek deze uitvoering geen verandering in te kunnen brengen. Ook hadden ze en soort van Chinese cabaret-knakker gestrikt, die met twee houten stokjes wat zat te tikken en ondertussen Chinese grappen vertelde (denk ik. Er was overigens niemand die lachte). Ook was er een acrobaten-jongen die een thee-zet act deed, wat dan wel weer leuk was, en een vrouw die met een pop ronddanste (wat blijkbaar heel knap was, want heel China brak de tent af).

Na dit fiasco konden we allemaal opgeveegd worden, dus na een heerlijk diner (Tex Mex! Inclusief sangria!!!) leek het ons een goed idee om naar de homobar te gaan om Canadese Camden aan een Chinese one night stand te helpen. Ik had de tijd van mijn leven, en ontdekte dat de Chinese homo nog banger voor mij is dan de Chinese hetero-man. Ik droeg dan ook weinig bij aan Camdens kans op succes. Uiteindelijk had hij dan toch bijna beet, maar meer dan een telefoonnummer zat er niet in. Helaas! Zonder Chinees dus maar de taxi naar huis genomen. Zondagochtend stond er weer een toeristische activiteit op het programma: de Giant Boeddha. Ook hiervoor moesten we een hele tijd in de bus, maar het bleek de moeite waard. De mega grote boeddha was het bezichtigen waard (en dat dachten met ons meer Chinezen). Ik post hopelijk later de mooiste kiekskes!

De laatste dag regende het en dus begaven we ons naar De Bar (Hoooooters!!) om daar ons verdriet van het einde van dit weekend te verdrinken. Camdens date kwam nog wel opdagen, en die werd volgens mij een beetje nerveus in deze vreemde omgeving, dus terwijl wij ons verplaatsten naar de Chinese straat-bar, gingen hij en Camden alsnog op romantische date. Wij hadden het op straat nog zo goed naar onze zin dat we bijna het vliegtuig misten (en de stewardess nogal pinnig reageerde toen ik vroeg of ik geen raamstoel kon krijgen: 'NEE, je hebt de LAATSTE stoel!'). In noodweer ook weer vertrokken, gelukkig niet neergestort zodat ik na welgeteld 3 uurtjes slaap weer aan mijn lesmarathon kon beginnen. Leve het leven!