Drie weken in China, het is tijd voor de onthulling van de cliffhanger! In drie weken China gebeurt mij even veel als in drie maanden thuis zo ongeveer, dus om mijn verhaal weer eens niet te lang te maken volgt hier een top 8 van de dramatische gebeurtenissen die mij bezig gehouden hebben sinds mijn aankomst hier. Voor de lezer die na nummers 1 2 en 3 verveeld afhaakt: het is in oplopende volgorde, dus het minst shockerende staat op 1. 1. Zoals ik al gevreesd had was mijn afwezigheid door Het Ongedierte aangegrepen als gouden kans om eindelijk eens onbesnut tekeer te gaan. Nadat ik spinnen en kakkerlakkenlijkjes had verwijderd en dacht veilig te zijn, bleek er een nog ongedefinieerd soort zo inventief te zijn om gaatjes in mijn muur te vreten. De slimmeriken hadden zelfs een spot uitgezocht achter de gordijnen, zodat ik er pas na een halve dag achter kwam. Geen nood, alles in China is slecht voor de gezondheid van al wat leeft, dus een beetje allesreiniger erin gesprayd en daar kwam het aangedreven! Vervolgens de gaatjes dichtgekit met superlijm en bluetack, geen centje pijn. 2. Mijn toilet vertoonde kuren, tot hij totaal niet meer werkte. Er werd helemaal NIETS meer doorgespoeld en de landLady kon pas drie dagen later iemand sturen om dit euvel te verhelpen. Het gezegde "je weet pas wat je hebt als het er niet meer is" bleek hier buitengewoon op zijn plaats. Ik had zelfs nog even heimwee naar mijn hang-wc in yangshuo. 3. Op maandag in de tweede week was ik ook weer klaar voor bijles. Flyer had me telefonisch laten weten dat de bijlessen de eerste week nog niet zouden beginnen, wat ik niet heel erg vond. Na het vreselijke fietstochtje en de gebruikelijke verwensingen aan het adres van mij irriterende Chinezen kwam ik bezweet aan bij de school van Flyer, die mij begroette met het gebruikelijke "hello teacher". Ja, na bijna een jaar bijlessen op zijn school kent hij nog steeds mijn naam niet. Vervolgens vroeg hij me wat ik kwam doen. Um, pardon? Wat bleek: er was ook deze week nog geen les. WAT???? Na een heerlijke conversatie waarin ik vooral heel veel WAT riep en Flyer vooral verontschuldigingen maakte, bleek dat de ouders nog niet hadden geantwoord op zijn mail met de vraag wanneer de bijlessen konden starten. Hij vermoedde dat het iets te maken had met de bouw van een nieuwe privéschool om de hoek... Ik deel dat vermoeden met hem want Flyers school staat op instorten. Had dus wel een klein beetje met hem te doen, maar niet genoeg om gewoon zonder strijd weer terug naar huis te keren, dus kreeg hem eindelijk zover me nog een half uursalaris uit te betalen. Het aantal bijlessen is dus flink afgenomen... 4. Op de vooravond van de eerste schooldag was het sushi-avond bij Sasha. Louise was er ook en die had een bommetje laten vallen door te zeggen dat ze ontslag had genomen van de kindergarten. Dat was dramatisch om ontelbare redenen, de voornaamste toch wel dat mijn op één na beste China-vriendin niet meer aanwezig is om bij te spuien als China me even teveel wordt. 5. Een van de redenen van terugkomst was mijn lieve schattige chinese kleuters, die ik na zes weken afwezigheid echt was gaan missen. Ik was dan ook allesbehalve gelukkig met de mededeling dat ik twee nieuwe klassen zou krijgen. Buiten het feit dat het idioot is omdat ik nog slechts 2 maanden lesgeef voor ik terugga naar NL, was mij voor de vakantie min of meer beloofd (door Louise, oké) dat ik dezelfde drie klassen zou houden. Nu kon ik weer helemaal opnieuw beginnen! En de twee nieuwe klasjes die mij toebedeeld waren, waren ook echt splinternieuw, als in: kindjes die nog nooit een school van binnen hadden gezien, laat staan een niet-Chinese juf. De eerste dag was een DRAMA! Elke klas bevatte 25 nieuwe inimini chineesjes (voor wie denkt: alle Chinezen zijn toch mini, klopt, maar dan heb je ook nog inimini. Deze wezentjes kwamen hooguit tot mijn knie). Meer dan de helft van deze kindjes was zo overstuur dat ze non stop aan het overgeven waren, wat alleen maar erger werd toen ik, grote enge buitenlander, binnenkwam, en de rest van de bende was zo onder de indruk van al het nieuws dat ze als mini tornado'tjes rond aan het vliegen waren. Mijn eerste dag bestond dus uit het ontwijken van hoopjes braaksel en chineesjes uit de gordijnen plukken. Dag twee was een kleine variatie: uit de club tornado hadden een paar peuters beseft dat dit schoolgebeuren niet zomaar een eenmalig iets was, en zij voegden zich dus bij team projectiel overgeven. 6. Behalve de klassen waren ook de leraren opnieuw ingedeeld en mijn maatje Chloe, die geen Engels kon maar met wie ik toch gesprekken kon voeren, was in een andere klas geplaatst. Ook mijn buddy's Amy en Dane (voormalige Burning) waren niet langer met mij: zij waren nog steeds gekoppeld aan mijn oude klas. In plaats daarvan had ik nu een aantal nieuwe collega's, die mij maar streng vonden. "Hoezo moeten kindjes op een stoel zitten als ze eten? Wat is er mis met rondrennen met een lepel in je mond? O, dat kunnen die gordijnen BEST hebben hoor!" etc... 7. Aangezien China niet echt goed is geweest voor mijn haar, en ik me verveelde, besloot ik samen met Louise en Chloe naar de kapper te gaan. Gewapend met een plaatje van een kapsel dat me wel wat leek, was ik (nog steeds dom en naïef na een dik jaar China) ervan overtuigd dat dit niet mis kon gaan. Louise zocht een kapper voor me uit (zo werkt dat hier in de kapsalon, je kiest een kapper waarvan het hoofd je wel aanstaat). Blijkbaar had die van mij OOK sterren geknipt. Tja... Blijkbaar was er daarvan geen één met krullen want het resultaat was om te huilen. Toen ik Louise vroeg of het klopte dat er geen laagjes in zaten terwijl ik daar wel om gevraagd had, werd dit door de sterren-kapper opgevat als: het moet NOG een stukje korter. Boehoehoeeee!!! Uiteindelijk heb ik hem geboden de schaar neer te leggen en mijn hoofd met rust te laten. Hij liet me nog een beetje beteuterd weten dat ik de volgende dag eventueel nog terug mocht komen, als ik het gewassen had. Bedankt! Mijn coupe lijkt erg veel op een kruising van Beatrix en een champignon, en zelfs Louise moest toegeven dat ik iets koninklijks had. Onze shoptrip daarna was dan ook gevuld met Louise die me parels wilde aansmeren en Chloe die de grootste lol had met mij allerlei Chinese gewaden te laten zien met champignons erop geprint (natuuuuuuuurlijk kun je die hier kopen). Ik kon alleen maar verzuchten wat een stomme actie dit was, aangezien het sowieso al niet mijn week was. Want: 8. Op dinsdag kwam ik thuis van het werk, en wilde mijn laptop aanzetten. Hmmm. Waar was dat ding? En m'n iPod was ook al zoek. Het kwartje viel. Er was bij me ingebroken. Wel ja, die hadden we nog niet gehad dit jaar. Eerst fiets. Toen beroving in manilla. En nu dit??? JA HOOR! Grrrrrrrrooooommmm!!! Rest van de avond besteed aan telefoontjes plegen en mensen over de vloer hebben: bewaking, (die het vooral leuk vonden om mijn appartement van binnen te zien en mijn foto's te bekijken) politie (die de hele zaak erg serieus namen en overal vingerafdrukken namen, voetafdrukken opspoorden en met speciale lampen de vloer beschenen. Had er graag foto's van gemaakt maar m'n camera was OOK gejat!!! ), m'n landLady, die overbezorgd was en beloofde zsm een nieuw slot te komen zetten en lieve Louise die zo heerlijk kan vloeken tegen iedereen in het Chinees. De rest van de week dus nogal druk geweest met aangifte doen bij de politie, wat uiteraard weer een hele onderneming was. Na een paar dagen kreeg ik te horen dat ik de bewakers van mijn gebouw om de video moest vragen, want dan kon ik kijken of ik verdachte personen rond het tijdstip van de inbraak zag. Ja, hier is het blijkbaar normaal om ZELF je crime op te lossen. Na drie bezoekjes en anderhalf uur wachten kreeg ik van de hoofdbewaker te horen dat op mysterieuze wijze de videobeelden van het moment supreme niet beschikbaar waren. Wat mij toch te denken geeft... Gelukkig heb ik inmiddels een nieuw superslot en blijk ik ook een alarmsysteem te hebben en een panic button boven mijn bed. Bovendien is mijn Nieuw-Zeelandse buurman erg agressief en heb ik hem beloofd alle potentiële inbrekers door te sluizen. Na regen komt zonneschijn is gelukkig ook op z'n plaats hier. De afwezigheid van Louise op school heeft ook voordelen: niemand kan met ons communiceren want geen hond kan fatsoenlijk Engels, dus hebben Sasha en ik het heft in eigen handen genomen. We hebben één klas geruild, zodat ik weer herenigd ben met mijn doerakken van voormalig rood, en Amy en Dane, die een rondedansje deden met mij toen ik ze het goede nieuws mededeelde. Heerlijk om weer Amy te mogen aanschouwen die als een tiran te keer kan gaan en Dane die werkelijk waar altijd goede zin heeft. Zelfs Ula, de sergeant waarmee ik voorheen in geel werkte en die nu gekoppeld is aan Dane en Amy, is bijgedraaid en heeft Amy's gewoonte gekopieerd om mij te voorzien van lekkere hapjes. Verder heb ik een iPad aangeschaft als vervanging voor mijn oude laptopje. Oké, ik ben nog steeds alle documenten en 3000 van mijn lievelingsliedjes kwijt, maar de iPad maakt veel goed. Hij gaat dan ook overal mee heen. Op school was het al een groot succes! Omdat Sasha bijna jarig is en ik ook wel een opsteker kon gebruiken hebben we een echte Chinese fotoshoot gedaan... Het was geweldig! Mari, Mike de boer en Leco waren allen aanwezig om ons vier verschillende looks te geven: rode loper, Chinese schone, rockchick en fee. Het resultaat?? Hahahahahahahahahahaha!!!!! Laat ik het erop houden dat we de dag van ons leven gehad hebben, de fotograaf volgens sasha met mij wilde trouwen en ik nu weet hoe ik eruit had gezien als ik geboren was met zwarte ogen. Ik had nog één klasje over met nieuw grut, dat uiteraard geen Engelse naam had. Daar kwam de hulp van juf JahNieKa goed van pas. En voor eens was het een voordeel dat mijn sarcasme niet besteed is aan de Chinezen. Het jongetje wat de hele tijd uit de klas wilde ontsnappen noemde ik Harry, naar Harrison Ford in The Fugitive. Het jongetje wat constant andere kindjes aanviel noemde ik Bruce (naar Bruce Lee), of sharky, nadat hij twee kindjes gebeten had. Zijn beste vriendje en side kick werd Lee. Het meisje dat geen boe of bah wilde zeggen noemde ik Sheila nadat mijn collega zei dat ze zo "sheee" was (chenglish voor "shy"). Het meisje dat door haar moeder parelkettingen omkreeg elke dag werd Tiffany. En zo had ik erg veel lol en was het ineens erg gemakkelijk om alle namen te onthouden. Nog één weekje werken en we hebben alweer vakantie! Het originele plan was naar Vietnam te gaan, maar aangezien er nu een nieuwe iPad en camera aangeschaft moesten worden, en ik de helft minder bijles geef, hebben we besloten het low budget te houden en gaan we waarschijnlijk kamperen. Zeer benieuwd hoe dat gaat zijn! Tot de volgende keer maar weer lieve mensen!